บทสัมภาษณ์พูดถึงงานอดิเรก และเพื่อนสนิทในวงการดนตรีของ 3 หนุ่ม
บทสัมภาษณ์จากนิตยสาร ROCKIN'ON JAPAN VOL.576 Dec 2024 พาคณะลุงไปห้องอาหารใจกลางชิบุย่า โตเกียว Koshitsu Kakurega Dining Maita Shibuya
 |
| ภาพจากบทสัมภาษณ์ |
ทั้ง 3 คน ไม่ดื่มเหล้าเลยหรอ
ลุง : ไม่มีใครดื่มเลยครับ
ริวจัง : คุณคาเกมารุดื่มนิดหน่อย
คาเกมารุ : คนที่ดื่มก็คือผม แต่ว่าด้วยเรื่องของกล้ามเนื้อ
เรื่องของกล้ามเนื้อหรอ
คาเกมารุ : ใช่ครับ ผมกลัวกล้ามเนื้อสลาย (เลยไม่ดื่ม)
ลุง : หยุดคุยเรื่องที่คิดว่าคนอื่นเขามีความรู้เรื่องกล้ามเนื้อซิ
คาเกมารุ : ก็เริ่มมีฮอร์โมนเพศหญิงเพิ่มขึ้นอ่า แล้วกล้ามเนื้อมันก็ลดลงเกินควร
เอาน่า มาชนแก้วก่อนครับ
ทุกคน : ขอบคุณที่ทำงานหนักครับ
ลุง : (กินถั่วแระไปพลาง) อ่า ต้องอันนี้แหละนะครับ
โคล่าใช่มั้ยครับ ฮ่าๆ วงที่ไม่ดื่มเหล้าเลย จะไม่ลำบากตอนไปออกงานเสวนาใดๆ หรอ
ลุง : เพราะงั้น เลยไม่ค่อยจะดื่มครับ ฮ่าๆ เมื่อก่อนก็มีดื่มอยู่ เป็นความทรงจำสมัยชาติที่แล้ว ที่เข้าโตเกียวมาใหม่ๆ ผมต้องไปพวกร้านกินดื่มที่ผมรู้สึกฝืนๆ กับพวกรุ่นพี่ทั้งหลาย แล้วมันก็รู้สึกคลื่นเหียนอยู่ตลอดทุกวันจนเป็นผลร้ายรุนแรง แล้วก็มารู้สึกตัวได้ว่าทำไปแล้วไม่มีความหมายเลยอ่า
ริวจัง : ผมไม่เคยมีรุ่นพี่ไม่ได้ความ แล้วต้องไปดื่มแบบที่ดื่มไม่ได้แบบนั้นเลยอ่า ฮ่าๆ
ลุง : พอจบจากนั้นแล้ว ตอนที่ว่างๆ ก็ทำเพลง แล้วก็ฝึกซ้อม แล้วก็เริ่มทำให้วงมันดีขึ้น ให้มีสิ่งดีๆ ปรากฏในชีวิตอยู่ตลอดน่าจะประสบความสำเร็จมากกว่าล่ะ
เป็นคนขยันขันแข็ง ดีจัง แล้วคุณริวยะล่ะครับ
ริวจัง : แต่เดิมแล้วส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยมีคนที่สนิทในกลุ่มนักดนตรีนะครับ เลยไม่ได้ไปสถานที่แบบนั้นเท่าไหร่
ลุง : ริวยะเป็นพวกโอทาคุ ชอบพวกอนิเมะครับ
ริวจัง : โดยปกติแล้ว เป็นประเภทที่จะชอบอยู่บ้านในวันหยุดครับ
แล้วคุณคาเกมารุล่ะครับ
คาเกมารุ : ตรงข้ามกันเลยครับ ผมอยู่บ้านไม่ได้เลย ผมชอบหน้าร้อนมากๆ และชอบทะเลมากๆ แต่กลับกันคือไม่มีงานอดิเรกแบบอินดอร์เลยรู้สึกกลุ้มใจครับ ผมชอบผู้คน ชอบการพูดคุย เป็นคนบ้าครับ
ลุง : หนึ่งเดียวผู้รับผิดชอบเรื่องการเข้าสังคมของพวกเราเลย
คาเกมารุ : ถ้าใครที่อยากรู้จักท่านมิโคโตะ อยากรู้จักริวจัง ให้เข้ามาผมก่อนได้เลย ผมเป็นคนคุยง่ายครับ
ริวจัง : ก็คือเป็นหน้าต่างประชาสัมพันธ์ให้ใช่มั้ยครับ
คาเกมารุ : แล้วผมจะพยายามไม่แนะนำคนแปลกๆ ให้นะครับ
ลุง : ก็นั่นแหละนะ เรื่องเพื่อนยังไงก็ต้องเลือกแหละครับ
คาเกมารุ : ตั้งแต่จบบุโดกัง ก็มีใครไม่รู้ที่ไม่เคยติดต่อกันมาก่อนเข้าหาเพียบเลย
ริวจัง : ผมก็เคยคาดหวังจะให้มีแบบนั้นนะ แต่ไม่มีใครติดต่อมาหาเลย ฮ่าๆ
ลุง : ไม่มีใครรู้จักซะงั้นหรอ ลองดูที่อยู่ติดต่อซิ
ริวจัง : ตอนที่ออกทีวี ก็น่าจะมีคนติดต่อเข้ามา แต่คือไม่มีเลยแม้แต่คนเดียว แต่มีข้อความส่งมาจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก บอกว่า "ดูรายการอยู่นะ"
ลุง : ใครอ่า
ริวจัง : ผมก็ตอบกลับไปว่า "ขอโทษนะครับ ใครหรอครับ" ก็ตอบกลับมาว่า "พี่ชายแกไง" ฮ่าๆ
ก็เม็มเบอร์พี่ชายไว้ด้วยสิ ฮ่าๆ
ลุง : ซะงั้น ฮ่าๆ
ในห้องแต่งตัวตามงานเฟสต่างๆ ก็คึกคักกันใช่มั้ยครับ ฮ่าๆ
ลุง : กลับกันคือ คิดว่า ทุกข์ใจนะ ก็สนิทกันกับหลายๆ คนนะครับ เรียกได้ว่าจิตใจดีเลย อย่างวง Uchikubigokumon-Doukoukai ก็เข้ามาพูดคุยอย่างเป็นกันเอง เหมือนเขาทนเห็นกับพวกผมที่ดูกังวลๆ อยู่ไม่ได้ ก็เลยใจดีกับพวกผมเลยล่ะครับ แล้วก็วง Yabai T-shirt ya san ด้วยครับ
มีคนที่เข้าอกเห็นใจคนอื่นด้วยนี่นะ
ริวจัง : ของผมจะเป็นคุณนาโอยะ มืกีต้าร์วง Neguse. เรามีงานอดิเรกเดียวกันด้วย คือเล่นการ์ดโปเกม่อนครับ
สุดยอดเลย เกี่ยวดองถึงวง Neguse. ด้วย
ริวจัง : ไม่หรอกครับ แค่คุณนาโอยะคนเดียวครับ ฮ่าๆ วันก่อนก็ได้ไปกินข้าวด้วยกันมา แล้วก็เล่นการ์ดด้วยกัน แต่สำหรับคุณคาเกมารุน่ะ เขามีคนรู้จักเยอะอยู่แต่ก่อนแล้วครับ
คาเกมารุ : มือกลองทุกคนก็ย่อมชอบกลอง ผมก็ได้เจอคุณคามิโจ จิฮิโระ วง 9mm Parabellum Bullet และ คุณนากาโนะ ปีแอร์ วง Ling Tosite Sigure เราได้สนิทกันภายในชั่วพริบตาเลย มือกลองน่ะถือว่าเป็นส่วนที่วางไว้ด้านท้ายของวง ก็จะคุยกันอย่างเข้าใจความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจนี้ อย่างตอนวงยังไม่ดัง พวกการดูแลเรื่องขับรถ ก็เหมือนจะเป็นมือกลอง
ลุง : เรื่องดูแลตรงนั้นน่ะ ผมจำไม่ได้แฮะ ฮ่าๆ
คาเกมารุ : ไม่หรอก สำหรับ Zigzag ไม่มีปัญหาอะไรครับ ฮ่าๆ
ลุง : ผมไม่เคยให้ความสำคัญใครมากกว่าใคร หรือน้อยกว่าใคร ต่อเม็มเบอร์เลยแม้แต่ครั้งเดียวนะ แต่ต่อให้บอกว่า ห้ามขับนะเฮ่ย ยังไงเอ็งก็ไปขับตามใจอยู่ดี ฮ่าๆ
มีความตื่นเต้นต่อทัวร์ครั้งนี้มั้ยครับ
ริวจัง : เรียกว่าเป็นการแวะทัวร์ (ห้าง)อิออน แต่ละเมืองเลยมั่งนะ
เอ๊ะ อิออนแต่ละเมืองไม่เหมือนกันหรอ
ริวจัง : อิออนตามต่างจังหวัดจะใหญ่มากๆ เลยไม่ใช่หรอครับ ถ้าเดินรอบๆ ทั้งหมดเลยจะใช้เวลากี่ชั่วโมงกันนะ ชอบเดินไปรอบๆ ชั้น 1 ชั้น 2 ชั้น 3 ครับ
ลุง : มันมีอะไรน่าสนุกล่ะนั่นน่ะ
ริวจัง : แบบว่าจังหวัดนี้ก็มีร้านนี้ด้วยน้า อะไรแบบนี้
คาเกมารุ : ของผมจะเป็นดองกี้ล่ะ
ดองกี้ ก็เหมือนกันไม่ใช่หรอ
คาเกมารุ : ไม่เหมือนเลยนะ มันจะเป็นลักษณะเฉพาะของแต่ละจังหวัดเลยครับ โอซาก้าก็จะมีของที่เป็นทาโกยากิซะเยอะ ฮอกไกโดก็จิงกิสข่าน แล้วก็ไปพวกร้าน 18+ ด้วยก็สนุกดี
แบบนั้นที่ต่างจังหวัดจะแตกต่างกันไปเลยหรอครับ ฮ่าๆ
คาเกมารุ : ต่างกันครับ
ริวจัง : เขาโกหกแหละ ฮ่าๆ
คาเกมารุ : พวกสถานที่ที่มีพวกร้านบริการเยอะๆ ก็จะมีของลับเยอะด้วยครับ แต่ถ้ายิ่งเป็นบ้านนอกจะยิ่งมีแต่ความบริสุทธิ์ครับ
แล้วท่านมิโคโตะไม่มีงานอดิเรกที่คลั่งใคล้บ้างหรอ
ลุง : ผมชอบของน่ารักครับ ซึ่งอันนี้ก็ชอบเหมือนกับคุณโคยามะ (ทาคุยะ) วง Yabai T-Shirt ครับ ผมชอบ My Melody และ Chiikawa ถ้าเจอร้าน Sanrio ก็จะเข้าเลยครับ ผมชอบของน่ารักมาตั้งแต่จำความได้เลย เคยหอบตุ๊กตา "Goma chan" เดินไปเดินมาด้วยครับ
ริวจัง : Goma chan?
ลุง : เราคนละรุ่นกันอ่าเนาะ ฮ่าๆ "Shonen Ashibe"
เป็นการ์ตูนแมวน้ำเบบี๋ครับ น่ารักเป็นบ้าเลย แล้วก็ชอบ "Bono Bono" ด้วย ผมต้องไปนั่งหลังตรงรออยู่หน้าจอก่อนเริ่ม 5 นาทีเลย
งั้นชอบดูแบบแนวที่อบอุ่นๆ ใจใช่มั้ย
ลุง : ก็จะแบบ ชอบพวกปุกปุย นุ่มนิ่ม ตัวกลมๆ ด้วย อันดับหนึ่งเลยคือ รูปร่าง ครับ ความฝันคืออยากไปเห็นแมวน้ำเบบี๋ที่ขั้วโลกเหนือ หรือ ขั้วโลกใต้ก็ได้
ริวจัง : ไปสวนสัตว์แทนไม่ได้หรอ
ลุง : ถ้าแบบนั้นมันจะไม่ใช่ขั้นสุดอ่า ดินแดนอันแสนมหัศจรรย์ในฤดูหนาวที่ขาวโพลน แล้วมีก้อนขนขาวๆ โผล่มาบนผิวน้ำ ผมอยากจะพนมมือไหว้สักครั้งในชีวิต แล้วน้องก็คงจะร้อง "กี้วๆ" ใช่มั้ย โอ้ย ทนไม่ไหวแล้ว
คาเกมารุ : กี้วๆ
ลุง : เดี๋ยวนะ เสียงมันดูกำยำไปนะ ฮ่าๆ
✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น