รายการวิทยุ "มิโคราจิ" 19 มิ.ย. 25

19 มิ.ย. 25 (เช้าวันที่ 20 มิ.ย. 25)

ภาพจากรายการ

เริ่มต้นด้วยการพูดถึงงานเฟส 3 งาน

The Musiquest

Lucky fes

Rock in Japan

ตามด้วยเปิดเพลง Kichune no yomeiri และอ่านข้อความ

ข้อความที่ 1 : อยากทราบเหตุผลที่ท่านมิโคโตต้องมีปอยผมยาว 2 ข้างค่ะ ตอนนี้ฉันน่ะชอบผมบ๊อบมากๆ เลย

✨️ พี่ลุงคอมเม้นท์ว่า 「ปอยผม 2 ข้างที่ยังไว้อยู่เพราะยังรู้สึกอยากเอาไว้อยู่ เมื่อก่อนผมจะยาวลงมาหมด ยาวมาก ก็อยากเปลี่ยนลุคใหม่ ผมยาวน่ะมันชอบพันกันวุ่นวาย แล้วลำบากมากเลยทุกที เลยมาตัดบ๊อบ แต่กลัวมันจะดูไม่เหลืออะไรเลยน่ะ เลยเก็บปอยไว้ให้ดูมีอะไรเหลือไว้หน่อย ไม่ให้รู้สึกว่าเปลี่ยนซะทีเดียว มันก็ไม่ใช่ความตั้งใจอะไร พอได้เกิดใหม่มาท่านเทพก็คิดมาให้ ไม่ใช่ว่าผมคิดเองหรอกนะ คงจะเป็น timing ที่เหมาะสมให้คงไว้ของความทรงจำในชาติที่แล้ว จากท่านเทพ เป็นแน่」

 

ข้อความที่ 2 : ท่านมิโคโตะ เวลาไปทัวร์รอบประเทศหรือไปเที่ยวไพรเวท มีอะไรที่ต้องพกติดตัวไปตลอดไหม? ฉันไปเที่ยวบ่อยมาก เดินเยอะ แต่เท้าฉันเมื่อยง่าย เลยต้องใช้แผ่นแปะเท้า "คิวโซขุจิคัง"(พี่ลุง : มีของแบบนี้ด้วยเหรอ?) แค่แปะแล้วเข้านอน วันรุ่งขึ้น เท้าก็ไม่เมื่อยเลย ถ้ายังไม่เคยใช้ก็ลองใช้ดูนะคะ รับรองว่าจะต้องทึ่งแน่ๆ 

✨️ พี่ลุงคอมเม้นท์ว่า 「ผมไม่ค่อยเดินเท่าไหร่นะ สิ่งหนึ่งที่ผมพกติดตัวไปด้วยเสมอคือที่อุดหู ผมพกที่อุดหูไปด้วยเสมอนะ เวลาเดินทางไปไหน ผมมักจะต้องพักที่ไหนสักที่ แล้วแน่นอนว่าจะมีผู้คนเดินทางเหมือนกัน ซึ่งจะมีเสียงเอะอะโหวกเหวกเสมอ บางทีก็นอนไม่ได้เลย ก็ช่วยไม่ได้แหละ ก็เดาได้ว่ามันจะเกิดขึ้นเลยพกไว้ ในการเดินทางก็จะมีทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว แต่ยังไงก็จะพกที่อุดหูไปด้วยตลอด อันนี้ก็ขอแนะนำเหมือนกัน ผมเกลียดเวลาที่เสียงดังมากตอนกลางคืนและผมนอนไม่หลับเพราะความเครียด ผมจะรู้สึกหมดแรงในวันรุ่งขึ้นและไม่อยากเผชิญกับวันถัดไป ผมขอแนะนำอย่างยิ่ง ขอบคุณมากครับ」

ต่อด้วยช่วง โอโตะดามะ

แนะนำเพลง Complicated ของ Avril Lavigne ซึ่งสัปดาห์ก่อนแนะนำเพลง Sk8er Boi ของ Avril Lavigne เช่นกัน ซึ่งพี่ลุงบอกว่า「ฟังวนดู MV วนหลายรอบ เป็นเพลงที่ทำให้ว้าว และติดงอมแงมมาก ตอน ม.4 ก็ซ้อมเพลงนี้บ่อย」

ข้อความที่ 3 : ท่านมิโคโตะ มีตัวช่วยให้นอนหลับสบายตอนเด็กๆ บ้างไหม ตอนเด็กๆ ฉันมีผ้าขนหนูผืนโปรดผืนหนึ่ง ฉันจะนอนกอดมันไว้ตลอดเวลา ฉันจะนอนหลับสบายไม่ได้เลยถ้าไม่มีผ้าขนหนูผืนนี้ ติดจนช่วงประถมยัน ม.ปลายเลย และฉันก็เอาผ้าขนหนูผืนนี้ไปด้วยตอนไปเที่ยวกับครอบครัว ดูเป็นเรื่องน่าขำนะคะ

✨️ พี่ลุงคอมเม้นท์ว่า 「ความชอบเฉพาะตัวมันมีหลากหลายนะ คนที่ชอบผ้าห่มผ้าขนหนูมากๆ มันเย็นๆ และนุ่มๆ สินะ ส่วนผ้านวมอาจจะหนาและอึดอัดนิดนึง ดังนั้นมันก็พอดีนะ ผมจำได้ว่าตอนที่ผมยังเป็นเด็ก ไม่สิ ที่ทุกคนรู้กันดีว่าผมชอบตุ๊กตา ในสมัยเด็กมันรู้สึกว่าน่ารักมากๆ มันช่างน่ารักเหลือเกิน พอโตขึ้นก็ยังเป็นแบบนั้นนะ ผมเคยเป็นเด็กน้อยบ้องแบ๊วแบบนั้นมาก่อน และมีของสารพัดอย่าง ผมมีตุ๊กตากระต่ายสีขาวด้วย คิดว่าจากจุดนั้นล่ะที่นิสัยแปลกๆ ของผมเริ่มเกิดขึ้น และผมก็ชอบ Bonobono ชอบมาก่อนเพื่อนเลย Bonobono นี่คิดว่าเป็นตัวแรกที่ผมชื่นชอบจริงๆ มันค่อยๆ พัฒนาจากตุ๊กตาตัวหนึ่ง และเพิ่มมามีตุ๊กตากระต่ายสีขาวขนฟูอีกตัวหนึ่ง และเริ่มมีตุ๊กตาพวกนี้วางเรียงไว้ข้างหมอน ทั้งตุ๊กตากระต่าย และยังมีตุ๊กตาหมูน้อยที่ชอบอีกด้วย เมื่อก่อนผมเคยเอาพวกเขามาเรียงกันและนอนด้วยกัน มันเป็นแบบนั้นจริงๆ มันน่ารักเกินไปใช่มั้ย จริงๆ นะ พอทำแบบนั้นในตอนเด็ก มันก็จะยังคงอยู่ต่อแม้กระทั่งตอนโตเป็นผู้ใหญ่ เพราะงั้นแน่นอนว่ามันยังคงมีร่องรอยไว้อยู่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีแล้วจะไม่สามารถนอนหลับได้อย่างสบายใจหรืออะไรก็ตาม ผมแค่รักพวกเขามากๆ และผมก็นอนหลับได้ตามปกตินะถึงแม้จะไม่มีพวกเขา มีช่วงหนึ่งที่ผมนอนกับตุ๊กตาและช่วงหนึ่งที่ผมไม่ได้นอนกับพวกเขาเลย ผมคิดว่าเป็นเพราะว่ามีพี่ชายอยู่และผมไม่ชอบให้เขามาล้อผม ผมเลยคิดว่าจะกำจัดของพวกนั้นทิ้งไปให้หมด พี่ชายของผมเป็นความทรงจำจากในชาติก่อนน่ะ และเขาเป็นเด็กแสบมาก เขาชอบร้องคาราโอเกะ ชอบมาแกล้งแหย่ผมที่ผมอยู่กับของเล่นที่เป็นตุ๊กตา ตอนเด็กๆ มันก็ยังไม่เป็นไร แต่พอผมเริ่มจำความได้มากขึ้น พอเริ่มนอนกับของเล่นที่เป็นตุ๊กตา ก็แน่นอนว่าไม่อยากให้พี่ชายมาเห็น ดังนั้นบางทีนั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ต้องเลิกไประยะหนึ่ง 

และอีกอย่าง ผมเคยเรียกตัวเองว่า "ore" (คำที่ผู้ชายใช้แทนตัวเอง อารมณ์เหมือน ข้า หรือฉัน แต่จะแปลว่า ผม ก็ได้บางอารมณ์) และตอนแรกผมก็จะพูดว่า "ore, ore" แต่ที่โรงเรียน ครูบอกว่า "ore" ไม่ใช่คำที่ดีนะ และบอกให้ผมพูดว่า "boku" (สุภาพกว่า ore หมายถึง ผม) และตอนนี้พอลองคิดๆ ดู เรื่องนี้ก็กลายเป็นเรื่องที่ขัดแย้งกันมาก ผมถูกบอกว่าไม่ให้พูดว่า "ore" และผมก็คิดว่าการเป็นเด็กก็ไม่เป็นไรมั้ง พอโตขึ้นก็พูดคำว่า "ore" ไม่ได้อีกต่อไป จึงต้องฝึกพูดคำว่า "boku" ให้ติดเป็นนิสัยให้ได้ จนกว่าจะทำได้ ผมจึงถูกสอนให้พูดคำว่า "boku" ผมคิดว่าต้องแบบนั้นหรอ ผมจึงพยายามอย่างเต็มที่อย่างดีที่สุดที่จะไม่พูดคำว่า "ore" และพูดว่า "boku" แทน ผมคิดว่ามันก็ติดเป็นนิสัยแล้วและสามารถพูดคำว่า "boku" ได้ ตอนอยู่ที่บ้านเวลาผมกินข้าวกับครอบครัว ก็จะพูดว่า "boku" แต่เจ้าพี่ชายก็จะไม่มาพูด "boku boku" หรอก จะรู้สึกว่า"พูด boku แล้วรู้สึกหยะแหยง" "เอ็งอย่ามาพูด boku boku กับข้าเป็นครั้งที่ 2 นะ มันน่าหยะแหยง" สุดท้ายแล้วพวกผมก็เริ่มใช้คำว่า "ore" อีกครั้ง เราเติบโตมาในครอบครัวแบบนั้น ดังนั้นผมคิดว่ามันอยู่ใน DNA ของเราจริงๆ ผมที่ชอบตุ๊กตา เป็นเด็กอ่อนไหว น่ารัก และชอบอยู่แต่ในบ้าน แต่เติบโตมาในครอบครัวแบบนั้น เมื่อผมมีตุ๊กตาอยู่ แต่ก็ต้องกำจัดออกไปสักพัก แต่ในที่สุดพอผมโตขึ้นก็เอากลับมาเล่นอีกครั้ง แม้กระทั่งตอนนี้ ผมก็ยังคงนอนกับตุ๊กตาเกือบตลอด ผมไม่ใช่ตาลุงแก่น่าอายอะไรแบบนั้นนะ ผมอายุแค่สองขวบ ดังนั้น ก็ให้ผมทำเถอะนะครับ」

ช่วงใหม่ : ด้วยแรงอธิษฐาน

ข้อความที่ 4 : (พี่ลุง : คืนนี้เรามาอธิษฐานให้ความปรารถนาของ..(ชื่อเจ้าของข้อความ) เป็นจริงกันเถอะ) ฉันอยากมีซิกแพ็กในฤดูร้อนนี้ให้ได้ ขอให้ฉันมีกำลังพอที่จะฝึกกล้ามเนื้อทุกวันด้วยเถอะ

✨️ พี่ลุงคอมเม้นท์ว่า 「เข้าใจแล้ว อยากมีซิกแพ็กสินะ การมีซิกแพ็กนั้นยากจริงๆ นะ แต่สิ่งที่ยากจริงๆ คือการต้องรักษาซิกแพ็กเอาไว้ มันยากจริงๆ ต้องสร้างกล้ามเนื้อให้ได้มากและมีซิกแพ็กที่แข็งแรง หรือไม่ก็ปกติแล้ว จะสูญเสียไขมัน ลดไขมันในร่างกายไปมาก ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นใช่มั้ย ดังนั้นต้องดูแลมันให้ดี พยายามทำให้ดีที่สุด มันเป็นเรื่องที่ต้องคุยกับผู้มีประสบการณ์นะ แต่โอเคมาลองกันเถอะ ผมจะสวดภาวนาให้คุณมีซิกแพ็ก แต่ผมเองก็อยากได้เหมือนกัน เอาล่ะปล่อยเรื่องของผมไปก่อน ผมอยากให้คุณมีซิกแบ็ก!! (พูดผิด ขำเสียงลุงสุดๆ) ฮ่าๆๆๆ ...ซิกแพ็กที่แข็งดั่งหิน มีซิกแพ็กที่แข็งดั่งหิน มีซิกแพ็กที่แข็งดั่งหิน　(นี่คือท่องคาถาด้นสด ฟังดูเหมือนบ่นว่าหนาว 555)」

จากนั้นเปิดเพลง Schmerz ส่งท้าย

จบ...

(แปลไม่ได้ละเอียดทุกประโยค เน้นย่อรวบรัดตัดความ และใช้แอพแปลมาช่วยเพื่อความรวดเร็ว ช่วงนี้เริ่มกลับมาทยอยแปลบ้างแล้วนะคะ ก่อนหน้านี้ติดภารกิจหลายอย่าง ฝากอ่าน และตามคอมเม้นท์ไปที่แอคพี่ลุง และช่องวิทยุกันเยอะๆ น้าา)

✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️✨️